Leiband Discovery - Blue Paws In Touch

1 waardevolle les die iedereen over honden wel eens mag leren…

Er is 1 erg heel belangrijke les die álle mensen in mijn ogen zouden mogen leren.

Als hondenouder heb je waarschijnlijk ooit wel een paar opmerkingen gekregen. Denk aan dingen zoals…

  • dat je strenger moet zijn,
  • dat je de alfa moet zijn,
  • dat je dominanter moet zijn,
  • dat je je hond moet corrigeren,
  • dat je hond niet voor je mag lopen,
  • dat een harnasje ervoor zorgt dat je hond gaat beginnen trekken aan de lijn
  • dat je je hond nooit of te nimmer mag aankleden, 
  • je mag je hond niet oppakken, want zo wordt hij dominant of zo maak je hem net bang ,
  • dat je je hond niet mag “troosten”, angst mag je niet belonen want dat je het zo maar meer bevestigt.

Of allerlei andere uitspraken zoals, “Ja maar hij heeft wel pootjes hoor”, of als je met je hondje aankomt en je gaat misschien opzij, dat je dan te horen krijgt “de mijne heeft al gegeten hoor” en dat soort zaken.

In het algemeen zal ik zeggen is de kans vrij reëel, dat als je een hond hebt, je ondertussen al een paar keer een opmerking hebt gekregen over de manier dat je omgaat met je hond, over je uitrusting (dus over wat je je hond aandoet: leiband of harnas of halsband of all of that), over de voeding dat je geeft, over de mate van beweging dat je je hond geeft, over de activiteiten dat je je met je hond doet en ga zo maar verder.

Ik ga een vraag stellen die volgens mij een open deur is, maar by all means, als je naar deze aflevering luistert, laat het even weten, je mag mij op social media, via Instagram of Facebook op Paws in Touch ook even taggen, je mag even laten weten welke opmerkingen je allemaal al gekregen hebt op het moment dat je met je hond buiten komt of je zelf maar iets post of God knows what,…

Hoe voelde dat voor jou? Is het leuk als je die opmerkingen krijgt?

Ik denk namelijk van niet… Ik denk dat het ervoor zorgt, ongeacht wat je ook aan het doen bent, dat je er onzeker van wordt, dat je begint te twijfelen aan wat je doet, dat je begint te twijfelen of het wel goed voor je hond is enzoverder.

Dit is 1 belangrijke les die in mijn ideale wereld alle (honden)mensen eindelijk zouden leren, inclusief jezelf.

Ja, inclusief jij, als je aan het luisteren of lezen bent.

De kans is reëel dat je het ook al gedaan hebt. Dat je ooit al iemand een opmerking gegeven van “gohja nee je mag niet straffen” of “je mag niet dit” of “je mag niet dat”. En dit doe je met de beste bedoelingen uiteraard, maar dit is toch wel 1 erg belangrijke les die ik wil dat je leert en natuurlijk die mensen in het algemeen mogen leren en dat is:

Honden zijn géén public property.

Ik zal het nog eens herhalen: honden zijn geen openbare eigendom. 

M.a.w. stop met je te moeien met wat iemand anders doet. Heel kort gezegd: dat zijn je zaken niet. Het heeft niets met jou te maken als iemand anders een opmerking geeft of als jij een opmerking geeft. Het heeft niets met jou te maken. Je kent de situatie niet, je kent de hond niet en het enige wat je ziet is een momentopname, waarbij je dan bij jezelf misschien frustratie voelt waarom dat die persoon zoiets doet.

Misschien heb je zoiets van; “ik heb die fouten ook gemaakt en ik wil die persoon helpen, zodat die ze niet maakt” enzoverder. Maar honden zijn geen openbaar eigendom en je hebt dus niets te zeggen. Klinkt misschien heel hard, maar als we even kijken zijn er verschillende manieren om met een hond om te gaan.

Hier begint het al: we hebben een welzijnsgerichte strekking, een beloningsgerichte strekking, je hebt het dominantie verhaal, je hebt zoveel verschillende manieren waarop mensen met hun hond omgaan.

Wat denk je dat die dominantie-gelover gaat zeggen op het moment dat jij zegt “die wil helemaal niet de alfa zijn”? Die verklaart je gek. Die persoon is daar bovenop ook nog eens helemaal gefrustreerd dat je tegen zijn ego en visie ingaat en hem zomaar “commentaar” komt geven. Not to mention dat het gewoon heel onrespectvol is… 

We hebben het zo vaak over het respecteren van grenzen. Dat geldt ook voor jouw medemens.

De reden dat die verschillende strekkingen er zijn en blijven bestaan, is omdat mensen gewoon een strekking eruit kiezen die voor hen op dat moment het beste werkt, ongeacht of het bewezen is, complete fabeltjes zijn of whatever. Dat maakt allemaal niet uit.

Het gaat erom dat die mensen, net zoals jij ;-),  wel geloven dat ze goed bezig zijn. Of dat het nu gaat dat je op een welzijnsgerichte manier met je hond omgaat en je te horen krijgt dat je strenger moet zijn, dat je met een harnasje je hond enkel leert trekken of dat je je hond onmogelijk voor je mag laten lopen en al die dingen, jij vindt die opmerkingen of “goede raad” krijgen ook niet fijn. Dan begin je ook te twijfelen aan je aanpak of aan jezelf of misschien voel je jezelf ongemakkelijk of kwaad, omdat die persoon een snaar bij jou geraakt heeft. 

Maar wat we vaak vergeten is dat dit omgekeerd, vanuit de welzijnsgerichte strekking, ook geregeld gebeurt!

Of het nu gaat om een welzijnsgerichte, beloningsgerichte, straf gebaseerde aanpak, I don’t really care… Als je iemand bezig ziet met zijn hond, dan weet je totaal niet waarover het eigenlijk gaat, je weet niet hoe die persoon erin staat. Misschien krijgt die wel professionele begeleiding, misschien heeft die wel een heel plan, een hele begeleiding en is die nog bezig met de eerste stapjes om die nieuwe manier zich eigen te maken. 

Wat het ook moge zijn, jij hebt NIET het recht om je zomaar te gaan moeien met wat iemand anders doet, commentaar te geven en op die manier grenzen te overschrijden. 

Wat ik ook vaak zie gebeuren is dat mensen in het “welzijnsgerichte” met de allerbeste bedoelingen gaan muggenziften zodra iemand de eerste stapjes in deze strekking aan het wagen is.

Deze “forcefree newbies” worden dan ineens gebombardeerd met “adviezen”, lees: commentaren zoals: “dat harnasje trekt op niets, je moet een ander harnasje nemen” of “die lijn die is veel te kort, je moet een veel langere lijn nemen” of  alle andere dingen waarmee we ons gaan moeien.

Nog zo eentje waar ik persoonlijk nogal moeite mee heb is de “vers vlees maffia” (ik noem ze ondertussen zo). Mensen die zonder ook maar enige opleiding, enige kennis van zaken of onderbouwing even gaan beweren dat een hond onmogelijk gezond kan zijn als hij geen vers vlees krijgt: oh my dear Lord!

Er zijn verschillende redenen waarom een hond op brokken, gestoomd of vers vlees of wat het ook is, die welbepaalde voeding kan staan. De “vers vlees maffia” is een perfect voorbeeld van hoe mensen het vanuit hun ego of eigen meningen voor honden gaan verpesten. Ze kijken zelfs niet meer naar wat de hond écht nodig heeft!

Het kan heel goed zijn dat die mensen van mening zijn dat vers vlees het allerbeste is voor onze honden. Maar zolang je geen gecertifieerde, opgeleide voedingsdeskundige bent, mag je daar in mijn ogen eigenlijk geen uitspraken over doen. Het enige dat je kan zeggen, is; “dit is mijn mening”, “dit is mijn ervaring met mijn honden” of “dit is al wat ik heb gezien bij de 5 honden die ik ken”. That’s it!

Er zijn heel veel zaken waarover we te pas en te onpas een mening gaan geven terwijl we eigenlijk NIETS over de situatie, individuen of omgeving weten.

Stel nu dat jij een grotere hond hebt. En stel nu dat iemand jou met je hond ziet naderen en daarbij ineens z’n hond oppakt. 

Om de ene of andere reden is dat iets wat mensen met grotere honden enorm kan raken. I don’t get it… Het is misschien een bold statement, maar so the F what? Wat boeit het nu dat die persoon een bocht rond jou maakt? Dat die persoon haar hondje oppakt als ze jou ziet aankomen? Dat die persoon haar hond heeft aangekleed? Who cares? So what?

Dat heeft niets met jou te maken.

Ik denk persoonlijk, en ik zal over mezelf vertellen, dat we meer last ondervinden van die losloper, van de “hij-doet-niets-“eigenaar, dan van een persoon die een omweg maakt als ze je zien aankomen. Of iemand die haar hond heeft opgepakt, haar hond aankleedt of haar honden in koetsjes zitten of wat dan ook. 

Die loslopers, daar heb ik wél last van!

De mensen die me ontwijken, de mensen die hun hond aankleden, oppakken, in een koets zetten, wat dan ook, daar heb ik geen last van dus waarom zou ik moeite doen om die mensen aan te spreken op iets wat, om te beginnen, mijn zaken al niet zijn en ten tweede waar ik helemaal geen last van heb? Ik ben ze dankbaar dat ze opzij gaan dan denk ik “oef, dan moet ik het niet doen”. Als je dit luistert of leest dan denk ik dat de kans heel groot is dat je een reactieve hond hebt, een angstige hond of een hond die last heeft in bepaalde situaties.

Hoe gemakkelijk is het dan als iemand die je ziet aankomen zelf opzij gaat? For the love of God, wees er dankbaar voor!

Ik merk dat we daar heel vaak een mening over hebben: “ja, hij heeft wel pootjes hoor” of er worden dan van die opmerkingen gegeven zoals “hij heeft al wel gegeten hoor”. Jij weet niet waarom die mensen opzij gaan. Je kent de situatie niet, je kent die hond niet, je kent die mensen niet, je weet niet waarom ze dat doen.

Honden zijn géén openbare eigendom. Stop met advies geven gebaseerd op jouw mening, op basis van jouw ervaringen met JOUW hond, op basis van jouw ervaringen en even cru gesteld, let the pro’s handle it.

Ik ga als gedragsdeskundige géén voedingsadvies geven. Wel kan ik mensen doorsturen naar iemand die kennis van zaken heeft.

Als we er niet voor gestudeerd hebben, niet gecertifieerd zijn, eigenlijk cru gesteld, als we alleen maar onze eigen ervaringen op basis van onze eigen hond hebben, wat geeft ons dan het recht om ons te moeien met mensen die we niet kennen en onze mening te spouwen? Dat vind ik niet echt respectvol en zelfs ronduit gevaarlijk.

Stel dat je een kindje hebt, jullie samen aan het wandelen zijn en er komt iemand zomaar, ongevraagd op jullie af en begint je kind aan te raken, in de kaakjes te knijpen, “oh ze is toch zo schattig”. Ik denk dat daar vrij snel reactie op zal komen en dat heel veel poppen aan het dansen gaan. Maar… Om de ene of andere reden is dit wel perfect normaal wanneer het een hond is? Is het écht normaal dat een hond zomaar wordt geaaid, aangeraakt, pootje moet geven, God knows what, zonder dat er maar 1 vraag wordt gesteld aan de eigenaar of de hond?

Dat zijn zaken die, in mijn ogen, echt wel mogen stoppen.

Zowel jij, je lichaam, het lichaam van je kinderen , het lichaam van je hond en wat je doet, zijn géén publieke eigendom. Als jij rustig aan het wandelen bent, you are minding your own business, dan heeft niemand het recht om je zomaar aan te raken, om je zomaar “advies” te komen geven over je kledij of de manier dat je wandelt, “ja je techniek is toch niet goed hoor” of weet ik veel. No! It is none of your business.

Je moet je het even voorstellen dat je aan het wandelen bent, minding your own business en 1 of andere kapper vindt het nodig om commentaar te geven op je haar: “zeg dat trekt toch op niets eh, je zou toch beter dit of dat doen”, How crazy would that be!

En toch doen wij dat dagelijks als het gaat over honden…

Respect en geduld hebben we vaak wel voor onze dieren, maar dat mag ook voor onze medemens. 😉

De boodschap is eigenlijk vrij kort en krachtig: hou je opmerking of het advies dat je wil geven voor jezelf en probeer ook niet te oordelen. Je kent de situatie niet dus ik denk dat we gewoon met zijn allen een beetje milder, een beetje vriendelijker en respectvoller mogen zijn naar elkaar. Je zorgt er gewoon voor dat niemand anders last heeft van je hond. Voorbeeld: op het moment dat het niet mag, dat hij niet losloopt. Op het moment dat het wel mag en je iemand passeert, dat je je hond bij je roept.

Een beetje gezond verstand, wat respect naar je medemens zijn zaken die zonder dat hij dat moet vragen en zonder dat daar iets moet tegenover staan, horen bij fatsoen, manieren en common decency.

Als jij naar deze podcast luistert of deze blog leest, dan denk ik dat ik er mag vanuit gaan dat je er op een welzijnsgerichte manier in staat. Ik denk als we de lijn wat mogen gaan doortrekken, niet alleen naar hoe we met dieren omgaan, maar ook hoe we met mensen omgaan. Honden zijn geen openbaar eigendom en we mogen met zijn allen een beetje meer begrip en respect hebben voor elkaar.

Luister de volledige aflevering

Vond je dit een waardevolle aflevering? 
Deel dan de podcast op je sociale media of laat een review achter op Spotify of Apple Podcast! Zo help jij ook hondenouders aan deze kennis en inzichten!