De seizoenen beginnen te wisselen en het wordt wat kouder buiten. Ik merk dat vooral aan Nala. In de zomer gaat ze ‘s morgens naar buiten (voor de grootste hitte) en dan kan ze echt genieten van gewoon in de tuin wat rond te hangen. Als we in de zomer bij een redelijke temperatuur gaan wandelen, dan is alles ook helemaal oké, en zolang de zon schijnt zie je een ‘la la la la la’-Nala.
Vanmorgen was het een gure, grauwe, grijze ochtend. Er was veel wind en regen waardoor het best lang heeft geduurd voor we Nala naar buiten hebben gekregen om een plasje te doen. Terwijl Nala in de zomer vaker op de vloer gaat liggen, of alleen op het uiteinde van de zetel etc., komt ze sinds een aantal weken ook weer meer knuffelen. Ze komt wat vaker tegen ons aan of op ons liggen, ze zoekt meer contact. Én ze wil meer fleecedekentjes, die zijn blijkbaar to die for.
Zo merk ik dat de zomer officieel achter de rug is, en dat is iets waar we in de maatschappij niet voldoende bij stilstaan.
Honden zijn gedomesticeerd. Onze huis-, tuin- en keukenhonden, zal ik maar zeggen, leven voornamelijk binnen. Wanneer honden generatie na generatie binnen wonen, kan je niet verwachten dat ze fysiek nog exact hetzelfde zijn als de honden van zoveel jaar geleden. Je merkt dan ook aan onze hondjes dat ze het in de winter veel gemakkelijker koud hebben. Het is belangrijk om daar rekening mee te houden.
Ze zijn er niet meer op voorzien om in weer en wind buiten te zitten. We hebben er op dat vlak hulpeloze dutsjes van gemaakt. Dat hebben we uiteraard niet bewust gedaan, het heeft o.a. ook te maken met genetische selectie. Maar ze zijn dus minder goed bestand tegen koudere temperaturen. Nu de winter eraan komt, zie je daarom meer honden die kleding dragen of merk je dat sommige mensen hun hondje wat vaker optillen.
In de zomer wordt geadviseerd om ervoor te zorgen dat je hond altijd een koel plekje heeft, voldoende fris water etc. Omgekeerd moeten we ook rekening houden met winterse weersomstandigheden. Sneeuw, ijs, wind, regen en al die zaken, zijn voor een hond niet vanzelfsprekend. En ik denk dat als je bijvoorbeeld een husky met een windhond vergelijkt, je wel begrijpt waarom ik volgende oproep doe:
Als je merkt dat je hond het koud heeft, please, kleed hem dan gewoon aan!
Het principe van een Thundershirt kan ook helpen, zowel voor hondjes die niet graag buitenkomen in grauw, grijs en winderig weer, als voor honden die zich niet veilig voelen in het donker (en het wordt weer vroeger donker deze tijd van het jaar).
Je kan het Thundershirt vergelijken met die verzwarende dekentjes (weighted blankets) voor mensen, die je in comfy fluffiness hullen en ervoor zorgen dat je je knus en veilig voelt. Je hond aankleden kan dus een gelijkaardige geruststellende werking hebben. Of je kan een kleiner hondje optillen of een grotere hond in een koetsje zetten zodat hij niet de hele tijd op een ijskoud oppervlak of in slechte weersomstandigheden moet wandelen. Dat is allemaal oké.
Ook hier is er weer een maar; kijk alsjeblief heel goed naar je hond!
Bovenstaande suggesties kunnen allemaal op voorwaarde dat je goed luistert naar je hond. Als je een truitje bovenhaalt en je hond duikt in elkaar … dan moet je stoppen. Of het truitje is aan, maar je hond blijft bevroren staan met zijn oortjes naar achteren, gefronst voorhoofd, spieren gespannen, oogwit zichtbaar, all of that, dat is niet oké. Dat wil echt zeggen dat je hond dit helemaal niet als geruststellend ervaart, dus luister heel goed naar wat hij aangeeft.
Hetzelfde geldt voor een harnasje. Blijft jouw hond al verstijfd staan bij het aantrekken? For the love of God, ga dat dan niet forceren. Ik zie veel te vaak hondjes die, van zodra het harnasje wordt bovengehaald, weglopen, maar elke dag opnieuw moet dat ding dan toch meerdere keren aan. Als dat het geval is, ga dan aan de slag met trainen, want anders is de situatie al beladen vooraleer je wandeling nog moet starten.
Stel nu dat je een jasje of schoentjes wil gebruiken wanneer het koud is, maar je hond vindt dit absoluut niet leuk.
Dan zijn er een paar dingen die je kan doen. Het meest voor de hand liggende is dat je kortere rondjes doet, maar meer keer per dag, zodanig dat hij er niet te lang mee moet rondlopen. Kijk verder ook heel goed naar waar je loopt: asfalt versus gras is al een heel duidelijk verschil. En kies de wandelmomenten goed uit: net zoals je in de zomer het heetst van de dag vermijdt, is het in de winter juist een goed idee om net op die warmere momenten naar buiten te gaan.
Een andere, even voor de hand liggende optie, is dat je gaat trainen op de uitrusting net zoals je kan trainen op een harnasje. Vindt je hond schoentjes aantrekken niet leuk, wil hij niet in de koets of de draagdoek, heeft hij een hekel aan zijn regenjas … daar kan je allemaal op trainen zodat hij het als iets knus en positiefs gaat ervaren.
Heeft jouw hond het niet koud en is hij helemaal in zijn nopjes in de winter (husky, anyone;-), verspil dan zeker je tijd niet met kleding. Het is ook zeker niet mijn bedoeling je aan te moedigen om je hond binnenshuis aan te kleden voor kerst of een feestje of zo omdat je wil dat hij er schattig uitziet. Dat is niet wat ik bedoel.
Uiteraard heb ik het altijd over het welzijn van je hond, en welzijn begint bij de basisbehoeften -- thermisch comfort in dit geval.
Ik herhaal: zoals steeds is het essentieel dat je heel goed kijkt naar jouw hond. Heeft je hond het niet koud? Geen probleem! Voelen de oren van je hond koud aan, staat hij te bibberen, of kruipt hij onder een fleecedekentje, dan is de kans groot dat hij het buiten ook fris zal hebben en kan het interessant zijn om die opties te bekijken.
Het moet voor jullie allebei weer leuk worden om te gaan wandelen. Om van de herfst- en wintertaferelen te genieten, de dwarrelende blaadjes of de sneeuw … ‘Fear en force-free’ is ons motto, zorg er dus voor dat je je hond niet gaat forceren en luister naar wat hij aangeeft.
Fijne herfst, iedereen! 🐾💖
