Gisteren had ik een gesprek met een klant, en dat was te interessant om niet te delen. Deze klant heeft namelijk de neiging om het zichzelf heel erg moeilijk te maken. Ik heb trouwens wel meer klanten die echte perfectionisten zijn. Als ze iets doen, willen ze het heel goed doen, wat er in the end vaak toe leidt dat ze niets doen …
Dit kan gaan over trainen, management, opdrachten die ze van mij hebben gekregen etc. En om je een idee te geven; aan de training voor een hond die uitvalt bijvoorbeeld, besteed je maximum een kwartiertje per dag. Vijf dagen per week, dus je hebt al twee rustdagen. Aan dat kwartiertje kom je in mijn trajecten bovendien pas als je hond al echt veel kan hebben, naarmate we het einde van de begeleiding naderen. Dus in het begin is dat soms echt maar 2 à 3 minuutjes per dag.
Dat is heel ironisch want ze willen het juist allemaal perfect doen, ze denken vijfduizend keer na over elk detail, en ze willen op elk mogelijk scenario voorbereid zijn. Daardoor maken ze er ZO’N ding van dat ze er uiteindelijk gewoon niet toe komen om het effectief te doen.
En dat is jammer, want daar help je je hond ook niet verder mee.
In mijn ervaring zijn de mensen die het heel goed willen doen een tikkeltje (ahum) perfectionistisch aangelegd, en ik merk dat ze het zichzelf gi-gan-tisch moeilijk maken. “Ja maar dan moeten we die activiteit gaan doen met onze hond, en oei oei, wat gaat dat zijn, en wie zal daar aanwezig zijn, en wat moeten we dan doen als mijn hond dit doet, en wat als hij dat doet, en dat zal niet gaan …” (zucht).
Please oh please, als je jezelf daarop betrapt, probeer dan alsjeblieft diep in te ademen en wat tot rust te komen. EN; stel jezelf ook de vraag waar dat nu allemaal vandaan komt. Waarom je er ZO’N ding van maakt. Want uiteindelijk, als je daar even heel objectief over gaat nadenken, dan is je worst case scenario de situatie waarin je nu zit.
Als je hond uitvalt en je gaat beginnen met trainen, dan is het ergste wat er kan gebeuren dat je hond een keer uitvalt. En als je in begeleiding bent, weet je ook perfect wat je kan doen om je hond dan achteraf te helpen én hoeveel tijd hij nodig heeft om te recupereren. Dus je ergste scenario is je beginscenario, je beginpunt. Het kan eigenlijk niet echt erger zijn of worden dan het punt waarop je hond het gedrag stelt waarop je wil trainen of hetgeen je wil vermijden. That’s it; dat is het ergste wat er kan gebeuren …
Je worst case scenario is dus nog altijd een beter scenario dan waarmee je je programma of training gestart bent. So, what’s the problem?!
Maak het jezelf niet te moeilijk, neem gewoon kleine stapjes en als je het niet vertrouwt, maak de stapjes dan nog kleiner voor jezelf. Niet per se voor je hond, maar voor jezelf, zodat jij daar ook meer zelfvertrouwen in kunt opbouwen en je kan beginnen denken: “Ah maar wacht eens, dit werkt oké, mijn hond kan dit wél aan, wij kunnen dit samen aan!”
Want dat is ook iets wat ik heel vaak merk; dat de spanning op den duur bij allebei redelijk hoog oploopt. Want jij staat daar dan met je hond die als een gek begint uit te vallen of trekt aan de lijn, én dat is ook gewoon stresserend. Jouw spanning loopt dan misschien al op bij het idee van te moeten gaan wandelen. En bij je hond is dat waarschijnlijk ook zo.
Gebruik de training dus ook voor jezelf!
Heb je het gevoel dat je hond bij wijze van spreken twee niveaus voor staat en hij het moeilijkere scenario wel zou aankunnen, maar JIJ vindt dat te spannend, dan doe je dat gewoonweg niet. Dan oefen je gewoon het makkelijkere scenario. Dat maakt toch niets uit! Voor je hond is het extra oefening, en voor jou zal dit ervoor zorgen dat jij ook vertrouwen krijgt in het proces én dat jouw spanning ook gaat afnemen. Stop making it so hard for yourself!
Soms merk ik ook dat klanten in de toekomst willen kijken. 
Zo absurd! Zo van: “En dan moet ik weten wat er gaat gebeuren, want oei als hij dan dit, of als hij dan dat …” Tja, dat kan je niet weten. Dus weet je nog niet zeker of je hond een situatie aankan? Heel simpel: bereid je erop voor dat hij het niet aankan en probeer het. Tenzij ik of een andere gedragsspecialist je uitdrukkelijk hebben gezegd om dat niet te doen uiteraard. Dan doe je het nog niet, of je zal met je hoofd tegen de muur lopen.
Maar als we zeggen: “We weten het niet, probeer het eens en kijk wat er gebeurt”, doe dat dan en — zoals ik al zei — in het ergste geval valt je hond dan een keer uit of heeft hij even een reactie, maar in dat stadium van de training weet je echt wel al wat je dan kan doen, zie je een reactie ook al aankomen. En als je merkt dat het nog te moeilijk is, geen probleem, dan ga je weer naar huis. Dat is oké en hoeft helemaal geen ding te zijn. Dus maak het jezelf niet zo moeilijk, denk niet: “Als ik dit ga doen, dan moet het van a tot z afgewerkt worden, dan moet het nu, als ik ga trainen dan moet het een kwartier zijn … Nee, absoluut niet!
EN dit is in een notendop ook het ‘GROTE geheim’ van het succes bij hondentraining of hondenopvoeding:
Kijk naar jouw hond en geef hem wat hij op dat moment nodig heeft.
Dat wil natuurlijk wel zeggen, en ik stel het nu heel simplistisch voor, dat jij je hond moet kunnen lezen en dat je ook moet weten waarmee je je hond op dat moment kan helpen.
Maar op dat punt in je training of begeleidingstraject merk je normaal gezien echt wel al aan je hond wat hij al dan niet kan hebben. Heb je al een heel goed beeld van wat hij in een bepaalde context nodig heeft, wanneer hij nood heeft aan rust, wanneer hij nood heeft aan meer afstand, aan veiligheid etc. én dat is dan precies wat je hem geeft.
Zo simpel kan het soms zijn … EN, als je erover nadenkt — pas op, lieve mensen, this is deep — is er geen enkele situatie waarin jij of je hond iets moeten doen waar je geen zin in hebt of wat je niet aankan.
Er is niets of niemand die je kan verplichten om iets te doen wat jij niet ziet zitten. Niemand behalve jijzelf! Punt. There, I said it.
Dus stop met jezelf die denkbeeldige dingen op te leggen, want trust me, it’s all in your head. De enige van wie je dingen moet is van jezelf. Dus let it go en evalueer gewoon de situatie wanneer die zich voordoet. Zelfs al ben je bijvoorbeeld op een feestje en het lukt niet met je hond. Ja kijk, dat is jammer, maar dan ga je gewoon vroeger weg. Of je geeft hem een kauwsnackje en legt hem in een andere ruimte, of je doet waar je hond op dat moment dan nood aan heeft. Voilà, dat hoeft helemaal geen ding te zijn.
Dat was mijn boodschap voor vandaag:
Maak het voor jezelf niet te moeilijk, leg jezelf geen dingen op die niet haalbaar zijn waardoor je heel veel druk creëert voor jezelf én voor je hond. Dat is voor niets goed én dat is ook niet nodig.
Er is niets waar geen oplossing voor bestaat, en als er geen oplossing voor bestaat dan kan je het nog altijd gewoon aanvaarden zoals het is. Ik zeg dat nu wel heel luchtig, maar I know, dat is het moeilijkste; iets aanvaarden zoals het is. Maar weet gewoon:
Je moet helemaal niets én jouw hond moet ook helemaal niets!
Dat vind ik persoonlijk een hele belangrijke. Het mag chill zijn, het mag ontspannen zijn. You’re the boss of you. Niemand anders kan jou zeggen wat je moet vinden, wat je moet doen, waar je stress van moet krijgen. Dus weet ook dat alle zaken waarvan je stress krijgt, dat jij diegene bent die jezelf die stress oplegt … Let that one sink in. 🤔
Moet je voorbereid zijn? Tuurlijk. Heb je moderne kennis nodig en is timing belangrijk? Absoluut. Maar is het oké als je hier en daar een fout maakt ? Yes! En je zal, ja sorry, ik zeg dat ook tegen mijn klanten, you will fuck up en dat is oké want that’s how we learn. Zo kan je het ook bekijken. Dan wordt het allemaal veel minder zwaar en dat maakt het ook veel makkelijker om effectief je training uit te voeren, je managementplan op te zetten, om in actie te schieten.
Dus maak het jezelf niet te moeilijk en just do the thing, alright?! Goed!
Have a nice day en gewoon gaan jong!! 🐾💞
